Week 7/7 The story ends

Lief dagboek. Aan al het moois komt een einde en helaas ook aan deze reis. De laatste week stond vooral in het teken van afscheid nemen. Allereerst van elkaar. Niels blijft nog een week langer dan ik en zal volgende week zondag vanaf Johannesburg naar huis vliegen. Na bijna 5000 veilige kilometers hebben we ook afscheid moeten nemen van onze huurauto. Ik ben afgelopen donderdag vanaf Durban naar Kaapstad gevlogen. Daar had ik nog een paar dagen om van deze geweldige stad te genieten. Helaas neem ik vandaag ook daarvan afscheid en vlieg ik via London weer naar huis.

Ik probeer al een tijdje om in een paar zinnen deze reis te beschrijven maar dat gaat niet lukken. Het is zo'n ongelooflijk mooie ervaring geweest. Dat is in geen duizend foto's te vangen en met geen pen te beschrijven. Er stond een mooie tekst op de muur van ons laatste hostel geschreven waar ik vaak aan moet denken: Travelling leaves you speechless, then turns you into a storyteller. Ik had van te voren niet verwacht dat Zuid-Afrika zo mooi kon zijn. Maar we hebben ook de keerzijde gezien, het verschil in arm en rijk. In heel veel gebieden in het land is de armoede groot en is er een groot gebrek aan ontwikkeling. Natuurlijk is er behoefte aan meer geld, maar er is nog meer behoefte aan kennis en goed onderwijs voor iedereen.

Het is vooral die armoede die ook diepe indruk op me heeft gemaakt. De leefomstandigheden in bijvoorbeeld de townships zijn erbarmelijk. Op zulke momenten besefte ik me dat ik zoveel geluk heb gehad dat mijn moeder me in Nederland heeft uitgepoept. Het is de armoede die zorgt voor veel criminaliteit. Wat dan ook niet helpt is dat de politie (veelal) corrupt is en er niets of weinig aan doet. Er zijn meerdere momenten geweest waarop we ons niet echt veilig voelden. Daar valt nog heel veel aan te verbeteren. Een local vertelde me echter dat de ontwikkeling van Zuid-Afrika de komende 10 à 20 jaar in de lift zit. Dat hoop ik van harte want het zou het land nog veel mooier maken.

Veel mensen vragen me of ik zin heb om weer naar huis te gaan. Ik vind het erg dubbel. Aan de ene kant kijk ik er naar uit om iedereen weer te zien. Maar andere kant zou ik nog wel veel langer weg kunnen blijven. Het is vooral de manier van leven waar ik van geniet. Je moet altijd wat te dromen hebben, dus zijn er al voorzichtige plannen voor mijn volgende reis.

Dan rest mij nu slechts nog één ding en dat is Niels bedanken. Zonder jou was deze reis er niet geweest. En zonder jou was het lang zo leuk niet geweest. Van te voren hadden we er allebei al het volste vertrouwen in dat we het zo lang met elkaar zouden uithouden en niets bleek minder waar. We zijn samen zelfs een uitstekend reis duo gebleken. We kregen daar geregeld complimenten over van andere backpackers. Dit kwam denk ik mede door onze wekelijkse (hilarische) evalutatie rondes waarin alles gezegd mocht worden met tips en tops.

Ik kan het toch niet laten om te vermelden dat onze pool competitie met 23-15 in mijn voordeel is geëindigd. Maar goed jij bent weer beter met steen, papier, schaar. Het zal even wennen worden om niet meer elke ochtend samen te ontbijten met een fraai uitzicht. Gelukkig blijf je niet lang weg en kijken we snel weer samen voetbal onder het genot van een (Windhoek?) biertje. Geniet van je laatste weekje in Coffee Bay! Tegen de rest zeg ik tot snel!